Verhalenverteller
‘Ik ben rondvaartschipper en bootjesverhuurder in Aalsmeer, en het leukste is natuurlijk rondvaren met mensen. We varen met onze boten onder de bruggetjes door en de smalle slootjes in, en vertellen daar uiteraard een verhaal bij. We starten bij de Historische Tuin, het tuinbouwmuseum in Aalsmeer, varen daarna onder de Uiterweg door en komen zo het plassengebied in. Het gebied is zo’n duizend hectare groot en in een uur kunnen we zo’n kwart van de Westeinderplassen laten zien. Denk daarbij aan de Grote- en de Kleine Poel, het eilandengebied, de ringvaart en Aalsmeer dorp. Daar valt veel over te vertellen, wat ik ook graag doe, want ik ben eigenlijk een verhalenverteller.’
Eilandleven
‘Er liggen ongeveer vierhonderd eilanden op de Westeinderplassen, ik heb er zelf ook één. Dat klinkt misschien gek voor een buitenstaander, hier is het heel gewoon. Ooit woonden er mensen op die eilanden, die liepen via de Westeinderdijk het gebied in, maar het gebied raakte onbewoond rond 1820. Vervolgens zijn kwekers er planten en bloemen op gaan telen. Intussen wordt nog maar een derde van die eilanden gebruikt voor tuinbouw, de rest voor recreatie of wordt behouden als natuurgebied. Ons eiland is ook afkomstig van een kweker, we hebben daar ons eigen hutje op gebouwd en organiseren daar feestjes en barbecues. Eens in de twee jaar houdt de Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer er een kerkdienst en dan zit er opeens honderd man op je eiland, wat iedere keer heel bijzonder is.’
Veenmol
‘Op mijn eiland kom je de veenmol tegen, die sinds kort op de lijst van beschermde diersoorten staat. Het zijn zeer ingenieuze beesten en ik denk dat het gros van Nederland ze niet kent, daarom heb ik het ook aangedragen bij de documentairemakers. Het is een krekelachtig insect die een beetje op een kakkerlak lijkt, maar dan met vleugels. Met die vleugels maken ze geluid om vrouwtjes te lokken. En de naam zegt het al: veengrond is bij uitstek geschikt voor zo’n insect. Op mijn eiland ligt ook een grote rietkraag waar de veenmol dol op is. Maar je ziet ze alleen wanneer ze mijn planten eten, verder leven ze voornamelijk onder de grond. ‘s Avonds komen ze ook wel eens naar boven om de vrouwtjes te lokken met hun vleugels, waar de uilen in dit gebied, een natuurlijke vijand, weer blij mee zijn.’
Geen massa
‘Je hebt ongeveer zestig water-gerelateerde bedrijven hier, maar het is kleinschalig en dat is wat veel mensen aantrekt. Hier ben je even weg van de massa. Maar ik moet toegeven, als echte Aalsmeerder ben ik ieder jaar wel blij wanneer het najaar invalt en het rustiger wordt op de plassen. Daarna zie je een tijdlang alleen nog de diehards op het water. En in de winter is het hier ook prachtig, zeker als je er kunt schaatsen zoals in het afgelopen jaar.’
